Hij was altijd al gek op pannenkoeken. Spekpannenkoeken. Eerst spek uitbakken in de pan en vervolgens gaat in dat spekvet het pannenkoekenbeslag. Moddervet, maar tieners die een uur naar school moeten fietsen, zijn ook nu nog onverzadigbaar, niet alleen in de late jaren veertig van de vorige eeuw. Bijzonder was wel dat het zijn vader was die er iedere dag een voor hem bakte als ontbijt. Als weduwnaar moest hij wel, en al zorgde zijn tweede vrouw later goed voor de kinderen, lekker koken kon ze niet. En hij vond het leuk, die vroege ochtenden met zijn jongste zoon.

Zoals vaker in die jaren stond de groente al de hele middag te stoven op het oliestel, dus tegen de tijd dat de zoon ging trouwen lustte hij bijna niets meer. Gelukkig bleek zijn vrouw wel een echte keukenprinses te zijn en zo werd hij in de loop van bijna 50 jaar huwelijk een echte smulpaap.

‘Wat eten we?’, was ’s avonds als hij thuiskwam dan ook zijn eerste vraag. Het antwoord begon altijd met groente. De combinaties lagen vele jaren ook tamelijk vast: rode kool met hachee, zuurkool met rookworst, witlof met ham en kaas uit de oven, andijviestamppot met een gehaktbal, savooiekool met een gekruid speklapje, en worteltjes -of later salade- met vis op vrijdag. Een enkele keer nasi. Veel later kwam daar de macaroni bij. En nog veel later de pizza. Maar op zaterdag, iedere zaterdag, een pannenkoek. Toen hij echter in de jaren 90 na zijn pensionering langzaamaan steeds dikker werd, besloot zijn vrouw dat de pannenkoek die gebakken werd in uitgebakken spekvet in de ban moest. Een plakje katenspek mocht nog wel.

Toen hij op sterven lag en het eten in het ziekenhuis absoluut niet meer aan het eten thuis deed denken, vroeg hij zijn vrouw om een laatste spekpannenkoek. Zij bakte hem thuis, maar opgewarmd in de magnetron van het ziekenhuis viel zelfs dat ene hapje tegen. Op de dag van zijn uitvaart werd daarom afgezien van de traditionele koffietafel en werden familie en vrienden uitgenodigd in het pannenkoekenhuis. Bijna iedereen nam voor de gelegenheid een spekpannenkoek. Jammer dat ze alleen die met katenspek hadden.