Tips voor het schrijven van een In Memoriam

Als een dierbare is overleden (of als je weet dat een dierbare binnenkort gaat overlijden), kun je behoorlijk met je handen in je haar zitten omdat je niet weet hoe je het aan moet pakken om een goed verhaal te schrijven.

Had je een moeizame relatie met de overledene? Of was hij/zij gelovig en jij al lang niet meer? Ben je nog vol van de laatste zware weken die er waren? Of is een dierbare heel plotseling gestorven en weet je amper waar je moet beginnen? 

Lees deze zeven tips en het lukt je vast!

Wil je toch hulp: bel of mail me: 06-10291861 of [email protected]

1.Begin met het opschrijven van slechte karaktereigenschappen. Dat is meestal het gemakkelijkst. Door het op te schrijven kun je het parkeren en kun je gemakkelijker nadenken over de andere punten. Dat werkt vooral als je het gevoel hebt dat de overledene alléén maar slechte karaktereigenschappen had. Sta jezelf toe om dit te doen, al voelt het heel ongemakkelijk.

Als je deze tips leest als hij/zij nog leeft: ook dan kun je er al mee aan de slag.

2.Schrijf vervolgens goede karaktereigenschappen op, ook als die er op het eerste gezicht niet lijken te zijn. Ik ben er echt van overtuigd dat iedereen goede eigenschappen heeft. Het gaat er om hem of haar recht te doen, dus om goede èn slechte trekjes helder te krijgen. Dat samen maakt ieder mens namelijk tot een uniek persoon. Of bedenk waar de overledene goed in was.

3.Wat vond hij/zij leuk? Wat was zijn/haar favoriete vakantiebestemming, sport, muziek, boek of hobby’s? Als je dat vroeger niet interesseerde, dwing jezelf dan toch om in je geheugen te duiken, dus: vraag het na, kijk in foto-albums, bekijk welke CD’s in de kast stonden, ga rondkijken in het huis (of loop er rond in herinnering). Denk ook aan handwerken/handenarbeid, wandelen of fietsen.

4. Denk na over de slechte herinneringen. Poppen die als eerste op: schrijf ze onmiddellijk op, dan kunnen ze de andere, leukere, herinneringen niet blokkeren. Dit zijn geen dingen om per se (kan wel! – zie de volgende alinea) te noemen in een In Memoriam, maar opschrijven helpt je opdat er ruimte komt voor de positieve dingen die er (vaak) ook waren.

Slechte herinneringen kunnen overigens ook de droevige herinneringen zijn, rond ziektes, dood of andere ellende. Noem ze vooral, poets ze niet onder tafel; als dingen ongezegd blijven die iedereen toch wel weet, wordt er des te meer over gepraat.

5. Noem leuke herinneringen aan de persoon. Welke herinneringen komen er boven? Graaf diep als het lastig is en vraag het weer na of kijk in oude foto-albums. Denk aan vakanties, familiefeestjes of hilarische voorvallen (anekdotes, grappige opmerkingen of foute grappen). Vraag het na of lees toch maar eens die oude dagboeken.

6.Zoek een gedicht, tekst of lied uit dat op de overledene slaat of bij diegene past. Is het fijner om je gevoel uit te drukken met de woorden van iemand anders, of drukt een tekst precies uit wat jíj voelt? Ga te rade bij dichtbundels, bekijk de platencollectie, snuffel in de boekenkast of surf op internet. Of is er een vreselijk lied waar hij of zij dol op was, maar waar jij horendol van werd: laat het voor de allerlaatste keer horen en zèg dat ook; zorg dat de overledene geen grijze muis wordt.

7.Waar vond hij/zij steun bij, trok hij zich aan op, of deed haar goed? Was hij/zij gelovig (en jij al lang niet meer)? Of een boekenwurm? Vond hij steun in de muziek, of ging zij liever de natuur in? Was je moeder meer van de sherry met vriendinnen, of trok je vader altijd naar zijn eigen familie? Ook als iemand ‘rare’ trekjes had, benoem ze dan toch, zonder er een oordeel over te vellen, want alleen dan doe je de overledene recht. Alleen door iets van iemands diepere beweegredenen te vertellen, wordt je verhaal levendig en echt.